Zgodnie z art. 234 Kodeksu Pracy w razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym i ustalenie w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku oraz zastosować odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom. Za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące, uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą (art.  3 ust.1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.) . Z chwilą otrzymania informacji o zdarzeniu wypadkowym Pracodawca ma obowiązek: zabezpieczyć miejsce wypadku, zapewnić udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanemu pracownikowi, niezwłocznie zawiadomić właściwego inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub   zbiorowym wypadku przy pracy, powołać zespół powypadkowy, który ustali okoliczności i przyczyny wypadku, podjąć odpowiednie działania, które mają na celu zapobiegać podobnym wypadkom, sporządzić właściwą dokumentację powypadkową. Pracodawca powołując zespół powypadkowy powinien wiedzieć, że w skład zespołu powypadkowego wchodzą: pracownik służby bhp, przedstawiciel pracowników. Zespół powypadkowy od daty zgłoszenia wypadku ma 14 dni na stworzenie pełnej dokumentacji. W mniejszych zakładach pracy, w których pracodawca nie ma obowiązku tworzenia służby bhp, w skład tego zespołu wchodzi: specjalista ds. BHP spoza zakładu pracy, przedstawiciel pracowników. W ramach stworzenia dokumentacji powypadkowej Nasi Specjaliści przygotowują: ustalenie klasyfikacji prawnej wypadku, dokumentację zawierającą wyjaśnienia od poszkodowanego oraz świadków wypadku, określenie przyczyn wypadku, protokół powypadkowy, kartę wypadku, opracowanie statystycznej karty wypadku do GUS, wnioski o świadczenia przysługujące pracownikom z tytułu wypadków przy pracy np. wniosek o jednorazowe odszkodowanie do ZUS.

Według artykuły 226 Kodeksu Pracy pracodawca musi ocenić i udokumentować ryzyko zawodowe związane z wykonywanymi obowiązkami, a także musi stosować niezbędną profilaktykę, która zminimalizuje zagrożenia. Ryzyko zawodowe to prawdopodobieństwo wystąpienia nieszczęśliwych zdarzeń związanych z wykonywanymi obowiązkami, odpowiedzialnych za powodowanie strat, zwłaszcza wystąpienia u pracowników skutków szkodliwych dla zdrowia w wyniku zagrożeń występujących w środowisku pracy bądź też w sposobie wykonywania poszczególnych obowiązków. Rzetelna ocena ryzyka zawodowego musi być wykonana dla wszystkich stanowisk pracy w danym zakładzie, bez względu na liczbę pracowników bądź rodzaj wykonywanej pracy. To obowiązek nałożony na każdego pracodawcę, który wynika z Kodeksu Pracy. Konieczność ta dotyczy każdego stanowiska, nawet takiego, przy którym pozornie nie występują zagrożenia życia lub zdrowia (jak np. praca biurowa czy administracyjna). Dokument ten musi zostać wykonany zawsze, gdy: tworzone jest nowe stanowisko pracy, wprowadzone zostały ważne zmiany w stosowanych czynnikach ochronnych, poczynione zostaną zmiany technologiczne lub organizacyjne na stanowisku pracy, na jakimkolwiek stanowisku pracy zdarzy się wypadek.

Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. [1] ma na celu ustalenie wymagań ochrony przeciwpożarowej w zakresie organizacyjnym, technicznym i porządkowym, jakie należy uwzględnić podczas eksploatacji konkretnego budynku. Zwolnione z tego obowiązku są budynki i strefy pożarowe, w których nie występuje strefa zagrożenia wybuchem, a ponadto:

1. kubatura brutto budynku lub jego części stanowiącej odrębną strefę pożarową nie przekracza 1000 m3,

2. kubatura brutto budynku inwentarskiego nie przekracza 1500 m3,

3. powierzchnia strefy pożarowej obiektu innego niż budynek nie przekracza 1000 m2.

W praktyce tylko niewielka część wymienionych budynków i stref pożarowych może skorzystać ze zwolnienia z obowiązku posiadania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego. Mogą to być np. strefy pożarowe z lokalami handlowo-usługowymi zlokalizowanymi na parterach budynków mieszkalnych czy niewielkie budynki magazynowe. Warto zauważyć, że opracowania i wdrożenia IBP wymaga się od większości np. kościołów czy szkół, co mogą egzekwować (i coraz częściej to czynią) funkcjonariusze wydziałów kontrolno-rozpoznawczych Państwowej Straży Pożarnej, przeprowadzając w tych obiektach kontrole przestrzegania przepisów przeciwpożarowych.